سبب شناسی بحران سالمندی در ایران

لیده پژوهش حاضر با هدف سبب شناسی بحران سالمندی در ایران انجام شده است. روش پژوهش با رویکرد کیفی از نوع تحلیل مضمون است. جامعه آماری پژوهش را ۲۷ سند پژوهشی با اعتبارسنجی ۱۰ مصاحبه نیمه ساختاریافته از خبرگان با معیار درون گنجی تشکیل میدهد که با روش نمونه گیری از نوع نظری هدفمند انجام یافت. برای سنجش اعتبار پژوهش از روش -آزمون بازآزمون استفاده شده است و نتایج این دو کدگذاری با بهره گیری از روش هولستی، ۰/۹۱ به دست آمد تحلیل داده ها نیز با بهره گیری از نرم افزار کیفی MAXQDA انجام شد. یافتههای پژوهش پیدایی و تشدید بحران سالمندی ناشی از وجود شبکه تبیینی چندگانه با عناصر ۱۸گانه شامل تضعیف حمایت گرهای عاطفی، اثر عارضی مدرنیزاسیون، تغییرات کمی و کیفی دینداری و از دست رفتن حمایت گرهای دینی، کاهش فرصت حضور و مشارکت سالمندان در جامعه بازنمایی غیرحمایتی صنعت فرهنگ از سالمند و الگوی شهرسازی غیر حمایتگر می باشد. همسو با فضای تبیینی بحران سالمندی تجویزات راهبردی به عنوان راهکار پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

بحران سالمندی ، سبب شناسی ، تحلیل مضمون ، حمایت گرهای سالمندی