احساس بیعدالتی اجتماعی و میل به ترک وطن واکاوی جامعه شناختی تمایل به مهاجرت دانشجویان شهر قزوین

در دهه های اخیر افزایش شکاف های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی باعث تشدید احساس بی عدالتی، به ویژه در میان اقشار تحصیل کرده شده است. این احساس نابرابری، به ویژه در بین جوانان دانشگاهی، یکی از عوامل زمینه ساز بروز گرایش به مهاجرت تلقی می شود. بررسی رابطه میان احساس بی عدالتی اجتماعی و تصمیم به مهاجرت می تواند افق روشنی برای مداخلات سیاستی فراهم آورد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه احساس بی عدالتی اجتماعی و تمایل به مهاجرت در بین دانشجویان دانشگاه های شهر قزوین با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه های مختلف شهر قزوین بود که با نمونه گیری طبقه ای متناسب و حجم نمونه ۳۸۸ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری پرسشنامه محقق ساخته با تایید روایی محتوایی و پایایی (کرونباخ ۱۹۸۲ و ۱۹۷۱) بود. نتایج توصیفی نشان داد میانگین احساس بی عدالتی در سطح نسبتا بالایی قرار دارد و تمایل به مهاجرت نیز بالاتر از حد متوسط است. آزمون همبستگی پیرسون حاکی از وجود رابطه مثبت و معنادار بین بیشتر مولفه های احساس بی عدالتی، به ویژه بی عدالتی اقتصادی، نهادی، سیاسی و آموزشی با تمایل به مهاجرت می باشد. نتایج تحلیل رگرسیونی چندگانه نیز نشان داد که چهار مولفه بی عدالتی اقتصادی، سیاسی، نهادی، آموزشی و متغیر سن به صورت معناداری قادر به پیش بینی ۳۶ درصد از واریانس متغیر تمایل به مهاجرت هستند. در نهایت می توان نتیجه گرفت که احساس نابرابری و ناکامی در سطوح اقتصادی، سیاسی و نهادی از عوامل کلیدی مهاجرت پذیری جوانان دانشگاهی به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

احساس بی عدالتی ، اجتماعی ، تمایل به مهاجرت ، عدالت نهادی ، بی عدالتی اقتصادی ، دانشجویان