عوامل روانی و اجتماعی موثر بر اختلال شخصیت خودشیفته: یک مطالعه مروری

اختلال شخصیت خودشیفته یکی از اختلالات پیچیده روانی است که ناشی از تعامل عوامل روانی، اجتماعی و محیطی متعدد می باشد. این مطالعه مروری با هدف بررسی عوامل روانی و اجتماعی موثر بر شکل گیری و تداوم این اختلال انجام شده است. یافته ها نشان می دهد تجربیات دوران کودکی مانند فقدان محبت بی قید و شرط، تحقیر یا سوءاستفاده های هیجانی و جسمی، نقش محوری در پیدایش ویژگی های خودشیفتگی دارند. همچنین ساختار شخصیتی والدین سرد و بی توجه و عدم واکنش همدلانه به نیازهای عاطفی کودک، از جمله عوامل مهم روانی شناخته شده اند. از منظر اجتماعی، محیط های خانوادگی سرد، فرهنگ های فردگرایانه و رقابت، محور و الگوهای تربیتی نامتعادل به تقویت رفتارهای خودشیفته در فرد کمک می کنند. درک دقیق این عوامل زمینه ساز توسعه رویکردهای پیشگیرانه و درمانی موثر است که می تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش پیامدهای اجتماعی و فردی این اختلال منجر شود. در نهایت، تاکید بر آموزش والدگری همدلانه و حمایت روانی-اجتماعی از کودکان به عنوان راهکارهای کلیدی مطرح می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت خودشیفته ، عوامل روانی ، عوامل اجتماعی ، والدگری ، تجربیات دوران کودکی ، خودشیفتگی