بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی با رضایت زناشویی در زنان نابارور شهر تهران

زمینه و هدف ناباروری یک بحران زیستی روانی و اجتماعی است که سلامت روانی زوج های نابارور را تهدید می کند، علاوه بر این اگر زنان نابارور از حمایت های اجتماعی و خانوادگی برخوردار باشند بهتر می توانند با مشکل ناباروری سازگار شوند و رضایت زناشویی بهتری داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی با رضایت زناشویی در زنان نابارور شهر تهران بود. روش شناسی پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است که به صورت مقطعی در سال ۱۴۰۳ در بین زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهر تهران که برای اولین بار مراجعه کرده بودند انجام گرفت. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و با نمونه ۳۰۳ نفری مورد بررسی قرار گرفت. به منظور گردآوری داده ها از سه پرسشنامه حمایت اجتماعی ادرک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱)، و پرسشنامه سنجش رضایت زناشویی اولسون و اولسون (۱۹۹۱) بهره گرفته شد. میزان روایی و پایایی پرسشنامه حمایت اجتماعی ادرک شده زیمت و همکاران به ترتیب ۰.۹۱ و ۰.۹۴، روایی و پایایی پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل به ترتیب ۰.۸۹ و ۰.۹۱، و میزان روایی و پایایی پرسشنامه رضایت زناشویی اولسون و اولسون به ترتیب ۰.۸۶ و ۰.۸۹ سنجیده شد. تمام تجزیه و تحلیل های آماری از طریق نرم افزار کامپیوتری SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی با رضایت زناشویی زنان نابارور رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری پژوهش حاضر نشان داد که حمایت اجتماعی ادراک شده می تواند پیش بین مناسبی برای سازگاری اجتماعی و رضایت زناشویی در زنان نابارور باشد. بنابراین با افزایش این سه متغیر کیفیت زندگی زنان نابارور نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ادراک شده ، سازگاری اجتماعی ، رضایت زناشویی ، زنان نابارور