اثربخشی نقش قومیت در ادبیات و تاثیر قومیتهای محلی در توسعه نظام آموزشی کشور

ادبیات در هر کشوری می تواند نشان دهنده فرهنگ و تمدن ادبی غنی آن کشور باشد. به عنوان مثال، کشور ایران با وجود تعداد بسیار زیادی از شاعران و نویسندگان معروف در این زمینه بسیار غنی است. به هر اثر مکتوب ادب یا ادبیات می گویند. از این واژه برای سخنی که از حد سخنان عادی برتر و والاتر بوده و دارای کلمات زیباتر است، مردم آن سخنان را در میان خود ضبط و نقل کرده اند و از خواندن و شنیدن آنها دگرگون گشته و احساس غم، شادی یا لذت نیز استفاده می شود. صحبت از نسبت و مناسبات ادبیات با مقولات دیگر چون فرهنگ از منظر عقلانی و غیرتاریخی از مباحث فلسفه ادبیات است و بررسی تاثیر فرهنگ بر ادبیات و برعکس، بخشی از این مبحث مفصل قلمداد می شود. ادبیات و فرهنگ به عنوان دو مقوله مشخصه های مشترک بسیاری دارند؛ و از جمله آنکه هر دو انسان پیاند و دیرزی؛ برخی از محققان علوم انسانی در تعریف موجزی از انسان چنین گفته اند: انسان، حیوانی است با فرهنگ، همچنان که این اختصاص در خصوص نطق - قوه شکل دهنده ادبیات - هم: آمده انسان حیوان ناطق است. فرهنگ با تشکیل نخستین تجمعات زیستی انسانی پدید آمده است. ادبیات هم به مثابه روایتگری از رویدادها و احساسات همزاد نخستین انسان ها بوده است. هم ادبیات و هم فرهنگ و نظام سیاسی می توانند بر هم اثر گذار باشند. مطالعه حاضر به دنبال این تاثیر متقابل است و به بررسی تاثیر شعر و ادب بر نظام سیاسی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

شعر و ادب ، ادبیات فارسی ، تمدن ، نظام سیاسی