تلاقی روانکاوی کلاسیک و عصب روانکاوی در تفسیر رویا

این مقاله به بررسی تلاقی دیدگاههای روانکاوی کلاسیک و عصب روانکاوی مدرن در زمینه تفسیر رویا می پردازد. با وجود اینکه رویاها از زمان فروید به عنوان 'شاهراه دسترسی به ناخودآگاه' شناخته شده اند، اما شکاف قابل توجهی بین نظریه های روانکاوی سنتی و یافته های عصب شناختی معاصر وجود دارد. این پژوهش با انجام مرور نظام مند ادبیات موجود، یافته های نوین عصب روانکاوی سولمز را با مفاهیم کلاسیک فرویدی تلفیق میکند و نشان میدهد چگونه مدارهای دوپامینرژیک مزوکورتیکال-مزولیمبیک با مفهوم برآورده سازی آرزو و رانه ها در نظریه فروید ارتباط دارند. یافته های این پژوهش همچنین نشان میدهد که جدایی بین خواب REM و فرآیند رویابینی که توسط سولمز کشف شده، می تواند به بازنگری اساسی در درک ما از مکانیسمهای روانی عصبی رویا منجر شود. نتایج این مطالعه چارچوب نظری جدیدی را برای تلفیق روانکاوی و عصب شناسی پیشنهاد میکند که می تواند به درک جامع تر از کارکردهای رویا و کاربردهای درمانی آن بینجامد.

کلیدواژه ها:

روانکاوی تفسیر ، رویا عصب روانکاوی ، مارک سولمز ، زیگموند فروید