عوامل موثر بر مصرف انرژی بخش صنعت در ایران با استفاده از روش میانگین لگاریتمی شاخص دیویژیا(LMDI)

اجرای صحیح و اصولی برنامه های بهینه سازی مصرف حامل های انرژی که آثار آن در تمامی زیر بخش های اقتصاد ملی و بهبود محیط زیست ملموس باشد، در تامین سیاست های راهبردی کشور در سطوح ملی و بین المللی نقش تعیین کننده ای دارد. در این پژوهش از داده های آماری مربوط به انرژی بخش صنعت برای دوره زمانی ۱۳۸۳ تا ۱۴۰۱ استفاده شده است. هدف اصلی این تحقیق تعیین عوامل موثر بر مصرف انرژی در بخش صنعت در ایران می باشد. برای رسیدن به این هدف، مصرف انرژی به وسیله روش تجزیه شدت انرژی از طریق میانگین لگاریتمی شاخص دیویژیا(LMDI) به سه اثر تولیدی، ساختاری و اثر شدت انرژی تجزیه شده است. نتایج نشان دهنده نقش بیشتر اثر تولیدی در بخش صنعت در افزایش مصرف انرژی در سالهای اخیر در این بخش بوده است و نقش تغییر ساختار در سالهای مختلف تقریبا ثابت بوده است و اثرشدت انرژی یا ناکارایی مصرف انرژی در افزایش مصرف انرژی در چند سال اخیر رو به افزایش بوده است. بیشترین شدت انرژی در زیر بخش تولید سایر محصولات کانی غیرفلزی بوده است. کمترین شدت انرژی مربوط به تولید رادیو وتلویزیون و تولیدماشین آلات اداری وحسابگر ومحاسباتی بوده است.

کلیدواژه ها:

مصرف انرژی ، بخش صنعت ، میانگین لگاریتمی شاخص دیویژیا