بررسی تطبیقی رویکردهای سنتی و نوین در مدیریت سیلاب های شهری در ایران

این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی رویکردهای سنتی و نوین در مدیریت سیلابهای شهری ایران به تحلیل و ارزیابی جامع این دو رویکرد می پردازد. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها نشان میدهد که رویکردهای سنتی با اتکا به زیرساختهای بزرگ و سخت افزاری هرچند در کوتاه مدت کارآمد هستند اما به دلیل هزینه های بالا، پیامدهای منفی زیست محیطی و آسیب پذیری در برابر بارشهای شدید، دیگر به تنهایی پاسخگوی چالشهای کنونی نیستند. در مقابل رویکردهای نوین و پایدار، با تمرکز بر مدیریت آب در مبدا از طریق زیرساختهای سبز و سیستمهای توسعه کم اثر (LID)، نه تنها حجم رواناب را کاهش می دهند، بلکه مزایای ثانویه ای چون تغذیه آبهای زیرزمینی و بهبود کیفیت محیط زیست شهری را نیز به همراه دارند. نتیجه گیری اصلی این پژوهش بر اهمیت تلفیق هوشمندانه این دو رویکرد به منظور دستیابی به یک مدیریت جامع پایدار و مقرون به صرفه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت سیلاب شهری ، توسعه کم اثر ، زیرساختهای سبز ، رویکردهای سنتی و نوین ، حوضه آبریز شهری