نقش نقشه های ذهنی در یادگیری مفاهیم پیچیده

هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر آموزش ترکیبی حضوری و مجازی در مدارس متوسطه است. با توجه به تغییرات گسترده در عرصه فناوری و ضرورت تحول در نظام آموزشی، آموزش ترکیبی به عنوان الگویی نوین مطرح شده که می تواند پاسخگوی نیازهای متنوع دانش آموزان باشد. در این مقاله، ابتدا مبانی نظری آموزش ترکیبی مرور شد و سپس پیشینه پژوهش های داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش ترکیبی ضمن ایجاد تعادل میان تعاملات حضوری و انعطاف پذیری آموزش مجازی، به ارتقای انگیزه، افزایش مشارکت و بهبود مهارت های یادگیری مستقل دانش آموزان منجر می شود. همچنین، این شیوه آموزشی در پرورش مهارت های اساسی همچون تفکر انتقادی، حل مسئله و کار گروهی نقش موثری ایفا می کند. با این حال، موانعی همچون ضعف زیرساخت های فناورانه، نابرابری دسترسی به امکانات دیجیتال و نیاز به توانمندسازی معلمان از چالش های مهم اجرای آن به شمار می روند. بر اساس یافته ها، توسعه عادلانه زیرساخت ها، بازآموزی معلمان و حمایت سیاست گذاران آموزشی از پیش شرط های موفقیت این رویکرد هستند. در مجموع، آموزش ترکیبی می تواند به عنوان راهبردی موثر برای ارتقای کیفیت آموزشی و تحقق عدالت در مدارس متوسطه در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ترکیبی ، مدارس متوسطه ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی