تحلیل چالش های پیاده سازی شهرداری هوشمند در شهر های جدید ایران

شهرهای جدید ایران در دهه های اخیر به عنوان راهکاری برای تعادل بخشی فضایی، جذب جمعیت و ایجاد سکونتگاه های پایدار توسعه یافته اند، اما مدل حکمرانی آنها همچنان بر منطق اداری سنتی، ساختار سلسله مراتبی و سامانه های جزیره ای استوار است. در چنین شرایطی، «شهرداری هوشمند» نه تنها یک رویکرد فناورانه، بلکه یک ضرورت ساختاری برای مدیریت کارآمد خدمات شهری، مشارکت شهروندان، افزایش شفافیت و کاهش هزینه های اداره شهر است. با این حال، تجربه شهرهای جدید نشان می دهد که پیاده سازی شهرداری هوشمند با مجموعه ای از چالش های نهادی، فنی، مدیریتی و اجتماعی روبه رو است که مانع گذار واقعی از مدیریت سنتی به حکمرانی هوشمند می شود.این پژوهش با هدف تحلیل چالش های پیاده سازی شهرداری هوشمند در شهرهای جدید ایران، از رویکرد ترکیبی شامل تحلیل اسنادی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران شهری و کارشناسان فناوری اطلاعات، و کدگذاری مضمون محور استفاده کرده است. یافته ها نشان می دهد هفت چالش کلیدی—شکاف نهادی و عدم هماهنگی سازمانی، زیرساخت های ناکافی، جزیره ای بودن سامانه ها، ضعف منابع انسانی متخصص، مقاومت ساختاری سازمان، ناپایداری مالی و ضعف مشارکت شهروندان—محورهای اصلی ناکامی برنامه های هوشمندسازی هستند. نتایج پژوهش بیان می کند که هوشمندسازی یک «پروژه فناوری» نیست، بلکه یک «تحول نهادی» ست که بدون یکپارچگی داده، بازآفرینی فرایندها، ثبات مدیریتی و ارتقای ظرفیت انسانی در شهرهای جدید محقق نمی شود.

کلیدواژه ها:

شهرداری هوشمند ، شهرهای جدید ، فناوری شهری ، چالش های نهادی ، یکپارچگی داده ، حکمرانی شهری