نقش یکپارچه سازی سامانه های اطلاعاتی در کاهش فساد اداری شهرداری

فساد اداری در شهرداری ها اغلب در نقاطی شکل می گیرد که جریان اطلاعات ناقص، غیرشفاف، چندمنبعی و قابل دستکاری است. نبود یکپارچگی میان سامانه های اطلاعاتی—از ثبت درخواست تا صدور مجوز، از پرداخت عوارض تا پایش عملیات—فضایی ایجاد می کند که در آن تصمیم گیری ها وابسته به افراد، مستعد خطا و قابل تاثیرپذیری از روابط غیررسمی می شود. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش یکپارچه سازی سامانه های اطلاعاتی در کاهش فساد اداری شهرداری انجام شده است. با استفاده از مدل ترکیبی شامل سازه های شفافیت فرایندی، ردیابی دیجیتال (Traceability)، انسجام داده، کنترل سیستمی، کاهش دخالت انسانی و پاسخگویی دیجیتال، مدل مفهومی پژوهش تدوین و با روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) آزمون شد. نتایج نشان داد که یکپارچه سازی سامانه ها بیشترین تاثیر را از طریق سه سازوکار اصلی ایجاد می کند: ۱) افزایش شفافیت و قابلیت پیگیری پرونده ها، ۲) حذف گلوگاه های تصمیم گیری فردی و کاهش تعامل مستقیم کارمند–مراجع، ۳) ایجاد ردپای دیجیتال غیرقابل حذف که رفتار اداری را قابل حسابرسی می کند. یافته ها تاکید می کند که فساد اداری نه تنها محصول ضعف اخلاق فردی نیست، بلکه عمدتا پیامد «گسست اطلاعاتی»، «اختیارهای مبهم» و «نبود هماهنگی سیستمی» است. بنابراین، یکپارچه سازی سامانه ها باید به عنوان مداخله ای ساختاری و نه صرفا فناورانه، در مرکز برنامه های اصلاح اداری شهرداری ها قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

یکپارچه سازی سامانه ها ، فساد اداری ، شهرداری ، شفافیت ، ردیابی دیجیتال ، حکمرانی داده ، SEM