عکاسی زنان و فمنیسم بصری

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عکاسی زنان در بازنمایی هویت زنانه و نقد گفتمان مسلط مردسالار در عرصه ی هنر بصری انجام شده است. فمینیسم بصری به عنوان شاخه ای از نظریه های فمینیستی، تلاش دارد سوژه ی زن را از جایگاه ابژه ی نگریسته شده به کنشگر فعال نگاه و معنا تبدیل کند. این مقاله با رویکرد جامعه شناسی هنر و تحلیل کیفی نمونه های تصویری، نشان می دهد که چگونه زنان عکاس با استفاده از رسانه ی عکاسی، به بازسازی روایت های زنانه از بدن، خانواده، جامعه و قدرت می پردازند و چگونه استراتژی های دیداری آن ها موجب تغییر در فرهنگ بصری معاصر شده است. این تحقیق با تعمق در مفاهیمی چون «نگاه زنانه» (The Female Gaze) و کنشگری پسااستعماری، سعی در تبیین تاثیر این آثار بر گفتمان های غالب زیبایی شناختی و اجتماعی دارد. همچنین، تفاوت ها و شباهت های رویکردهای فمینیستی در بافت های فرهنگی غربی و شرقی (با تمرکز بر ایران) مورد واکاوی قرار می گیرد تا عمق پیچیدگی های بازنمایی هویت زنانه در جهان امروز روشن شود.

کلیدواژه ها:

عکاسی زنان ، فمینیسم بصری ، بازنمایی ، جامعه شناسی هنر ، نگاه جنسیتی ، هویت زنانه ، گفتمان مسلط ، نقد بصری