نقش هوش مصنوعی در شخصی سازی آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی

گسترش هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) در دهه های اخیر، نظام های آموزشی را در سطح جهانی دستخوش تحول کرده است. یکی از مهم ترین عرصه های این تحول، شخصی سازی آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی است؛ دوره ای که بنیان های شناختی، عاطفی و مهارتی دانش آموزان شکل می گیرد. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی و مروری، نقش، ظرفیت ها، مزایا، چالش ها و محدودیت های استفاده از فناوری های هوش مصنوعی—از جمله سامانه های یادگیری تطبیقی، تحلیل یادگیرنده، سیستم های توصیه گر آموزشی و مربیان هوشمند—در فرایند شخصی سازی یادگیری در مقطع ابتدایی را بررسی می کند. داده ها از طریق تحلیل اسنادی منابع معتبر بین المللی جمع آوری شده اند.یافته ها نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند بر اساس سبک یادگیری، سرعت پیشرفت و نیازهای شناختی هر دانش آموز محتوا، تکلیف، بازخورد و مسیر یادگیری متفاوتی ارائه دهد (Chen et al., ۲۰۲۰). این قابلیت علاوه بر ارتقای انگیزش و درگیری شناختی، موجب تقویت عدالت آموزشی می شود، به ویژه در کلاس های چندسطحی که امکان پاسخ گویی فردی برای معلم محدود است. بااین حال، چالش هایی مانند شکاف دسترسی، ملاحظات اخلاقی، سوگیری الگوریتمی، و کمبود سواد دیجیتال معلمان می تواند اثربخشی این فناوری را تهدید کند.نتیجه گیری نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند نقش موثری در شخصی سازی آموزش ابتدایی ایفا کند، اما تحقق این ظرفیت نیازمند سیاست گذاری دقیق، آموزش حرفه ای معلمان و توسعه چارچوب های اخلاقی روشن است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، شخصی سازی یادگیری ، مدارس ابتدایی ، یادگیری تطبیقی ، تحلیل یادگیرنده ، فناوری آموزشی