ارزیابی علمی اثربخشی برنامه های توسعه حرفه ای مشترک ویژه معلمان و کادر اجرایی مدرسه

این پژوهش با هدف ارزیابی علمی اثربخشی برنامه های توسعه حرفه ای مشترک میان معلمان و کادر اجرایی مدارس در مناطق جنوب ایران، به ویژه شهرستان های بستک و بشاگرد در استان هرمزگان، انجام شده است. ضرورت این پژوهش از شکاف موجود در مطالعات داخلی و نیاز به درک عمیق تر از چالش ها و فرصت های توسعه حرفه ای در بافت های فرهنگی و جغرافیایی منحصربه فرد جنوب کشور نشات می گیرد. روش شناسی پژوهش ترکیبی (کمی-کیفی) بوده و جامعه آماری شامل ۱۴ مدرسه منتخب در مناطق ذکر شده است. ابزارهای گردآوری داده شامل پرسشنامه های استاندارد سنجش رضایت شغلی، میزان تعارض، و عوامل موثر بر توسعه حرفه ای، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران، معلمان و کادر اجرایی، و تحلیل اسناد و مدارک مرتبط با برنامه های آموزشی و توانمندسازی بوده است. نمونه گیری به صورت هدفمند انجام پذیرفت. داده های کمی با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی) و آزمون های آماری مناسب و داده های کیفی از طریق تحلیل مضمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دهنده تاثیر مثبت و معنادار برنامه های توسعه حرفه ای مشترک بر افزایش رضایت شغلی کارکنان، کاهش سطح تعارضات بین فردی، ارتقاء سطح همدلی و درک متقابل، و بهبود فرایندهای نوآورانه در محیط مدرسه است. با این حال، چالش هایی نظیر محدودیت های بودجه ای، موانع فرهنگی و نیاز به دوره های آموزشی مستمر نیز شناسایی گردید. بر اساس یافته ها، مدلی بومی سه لایه برای توسعه حرفه ای مشترک شامل «تدوین مشترک»، «اجرای مشارکتی»، و «بازخورد و بهبود مستمر» ارائه شده که قابلیت تعمیم به مدارس محروم سایر مناطق ایران را دارا می باشد. پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی نسبت به تخصیص بودجه کافی، طراحی و اجرای دوره های آموزشی متناسب با نیازهای بومی و فراهم کردن زیرساخت های لازم برای توسعه حرفه ای مشترک اهتمام ورزند. همچنین، مدیران مدارس تشویق به ایجاد فرهنگ مشارکت و همکاری بین معلمان و کادر اجرایی شوند.

کلیدواژه ها:

توسعه حرفه ای مشترک ، اثربخشی ، معلمان ، کادر اجرایی ، مدارس جنوب ایران ، بستک ، بشاگرد ، مدل بومی.