بررسی اثربخشی برنامه های آموزش مهارت های زندگی در کاهش سرقت میان دانش آموزان مدارس ابتدایی

هدف این پژوهش تحلیل اثربخشی آموزش مهارت های زندگی در کاهش رفتار سرقت میان دانش آموزان ابتدایی است. در این مطالعه کیفی، ۶۰ دانش آموز از مدارس شهرهای مختلف ایران (تهران، بندرعباس، شیراز) به عنوان جامعه نمونه انتخاب و در کارگاه آموزش گروهی مهارت های زندگی به مدت هشت هفته شرکت کردند. روش پژوهش مبتنی بر تحلیل مضمون است که امکان بررسی عمیق تجربیات و تغییرات رفتاری دانش آموزان را فراهم می آورد. ابزار گردآوری داده ها شامل مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با دانش آموزان و معلمان، پرسشنامه های بازپاسخ و مشاهده رفتارهای کلاسی پیش و پس از اجرای برنامه بود. فرآیند گردآوری داده ها به صورت پیوسته و در طول مدت اجرای برنامه انجام گرفت تا تغییرات تدریجی و واکنش های لحظه ای ثبت شوند.یافته ها نشان داد آموزش عملی مهارت های زندگی به ویژه مهارت نه گفتن، کنترل خشم و مسئولیت پذیری، نرخ بروز سرقت دانش آموزان را به طور معناداری کاهش داد. علاوه بر این، مشاهده شد که تعامل مثبت گروهی در کلاس ها به شکل چشمگیری افزایش یافته و جو اعتماد و همدلی میان دانش آموزان بهبود یافته است. دانش آموزان شرکت کننده در برنامه، توانایی بیشتری در ابراز وجود، حل مسئله، و تصمیم گیری های اخلاقی از خود نشان دادند که این امر به کاهش رفتارهای پرخطر از جمله سرقت منجر شد. نتایج پژوهش تاکید می کند که ادغام آموزش مهارت های زندگی با هویت مدرسه ای و برنامه های درسی جاری، راهبردی موثر در پیشگیری از سرقت و ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی کودکان است. این ادغام باید شامل آموزش مستمر معلمان و مشارکت فعال والدین نیز باشد تا اثربخشی برنامه حداکثری گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، سرقت دانش آموزان ، پیشگیری رفتاری ، مدرسه ابتدایی ، برنامه آموزشی