تاثیر آموزش هوش هیجانی مبتنی بر قصه گویی ایرانی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در کلاس

مطالعه حاضر با هدف شناسایی و تبیین اثر آموزش هوش هیجانی به شیوه قصه گویی ایرانی بر میزان رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان ابتدایی انجام شد. پرخاشگری، یکی از مهم ترین موانع فرهنگی و تربیتی در محیط های آموزشی ایران محسوب می شود که نه فقط مانع رشد یادگیری بلکه تهدیدی جدی برای شکل گیری شخصیت سالم و موفقیت تحصیلی دانش آموز است. یافته های سال های اخیر و تغییرات سبک های تربیتی، نیاز به روش هایی نوین و ریشه دار را برای مدیریت هیجانات در مدارس نشان داده است؛ به خصوص قصه گویی ایرانی با قابلیت انعطاف فرهنگی و انتقال غیرمستقیم ارزش ها، زمینه ای مناسب برای مداخلات هیجانی محسوب می شود. بدین منظور، پژوهش به روش نیمه تجربی با گروه کنترل و آزمایش روی ۶۰ دانش آموز ابتدایی مدارس سطح بندرعباس انجام شد که به مدت ۸ هفته برنامه آموزش هوش هیجانی مبتنی بر قصه های اصیل ایرانی را دریافت کردند. ارزیابی عملکرد دانش آموزان به کمک پرسشنامه استاندارد و مشاهده مستقیم نشان داد که نمرات پرخاشگری (کلامی، فیزیکی، غیرمستقیم) و تنش های اجتماعی کلاس به طور معناداری کاهش یافته و شاخص های همدلی، تاب آوری و پذیرش اجتماعی رشد چشمگیری داشته است. این نتایج، موید این نکته است که رویکرد بومی سازی آموزش هیجانی به شیوه قصه گویی ایرانی، علاوه بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، موجب توانمندسازی هیجانی و ارتقاء مهارت های نرم دانش آموزان می شود. با توجه به اهمیت قصه گویی در فرهنگ ایرانی و نقش آن در انتقال مفاهیم اخلاقی و تربیتی، پیشنهاد می شود مقامات آموزشی از این ظرفیت برای ارتقای سلامت و بهداشت روان مدارس به ویژه در مناطق جنوب کشور بهره کافی ببرند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، قصه گویی ایرانی ، پرخاشگری ، آموزش هیجانی ، مدارس ابتدایی