بررسی رابطه بین سطح صمیمیت معلم و دانش آموز با مشارکت در فعالیتهای داوطلبانه

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سطح صمیمیت معلم و دانشآموز با مشارکت در فعالیتهای داوطلبانه در میان معلمان بندر کوهستنگ و دانشآموزان بستک انجام شده است. در مناطق جنوب ایران، به ویژه در جوامع بافت سنتی و فرهنگی غنی چون بندر کوهستنگ و بستک، روابط انسانی و صمیمیت بین افراد از اهمیت ویژهای برخوردار است. این پژوهش بر این فرضیه استوار است که سطح بالای صمیمیت در رابطه معلم و دانشآموز میتواند منجر به افزایش انگیزه و تمایل دانشآموزان به مشارکت فعال و داوطلبانه در فعالیتهای آموزشی، فرهنگی و اجتماعی مدرسه شود. روش تحقیق مورد استفاده، ترکیبی از رویکردهای کمی و کیفی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل معلمان و دانشآموزان مدارس متوسطه در مناطق مشخص شده است. ابزارهای جمعآوری دادهها شامل پرسشنامههای استاندارد سنجش صمیمیت معلم-دانشآموز و مشارکت داوطلبانه، ابزار مشاهده و مصاحبههای نیمهساختاریافته با معلمان و دانشآموزان بوده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که رابطه مثبت و معناداری بین صمیمیت معلم و دانشآموز و میزان مشارکت داوطلبانه دانشآموزان وجود دارد. نتایج همچنین موید این امر است که کیفیت ارتباط، اعتماد، احترام متقابل و درک عمیق از نیازهای دانشآموزان توسط معلمان، به طور چشمگیری بر مشارکت داوطلبانه آنها تاثیرگذار است. این مقاله علاوه بر تحلیل آماری یافتهها، به روایت تجربیات معلمان و دانشآموزان بومی پرداخته و پیشنهادهای کاربردی برای ارتقاء صمیمیت و تشویق مشارکت داوطلبانه در محیطهای آموزشی جنوب ایران ارائه میدهد.

کلیدواژه ها:

صمیمیت معلم ، دانش آموز ، مشارکت داوطلبانه ، دانش آموزان جنوب ایران ، بندر کوهستنگ ، بستک ، روابط معلم-دانش آموز ، انگیزش تحصیلی ، جامعه پذیری.