تحلیل پیامدهای طراحی فضای مدرسه بهعنوان محیط یادگیری زندگیمحور بر انگیزش شغلی کودکان

این پژوهش با هدف تحلیل پیامدهای طراحی فضای مدرسه بهعنوان محیط یادگیری زندگیمحور بر انگیزش شغلی کودکان در مناطق جنوب ایران صورت گرفته است. درک عمیق از رابطه میان محیط فیزیکی مدرسه و توسعه قابلیتهای فردی، بهویژه انگیزش شغلی کودکان، امری حیاتی است. مدارس، فراتر از مکانی برای انتقال دانش، باید فضاهایی پویا و الهامبخش باشند که فرصتهای یادگیری مبتنی بر تجربه و زندگی واقعی را فراهم آورند. این مطالعه بر اهمیت بومیسازی طراحی فضاهای آموزشی با توجه به زیستبوم و فرهنگ مناطق جنوب کشور تاکید دارد و تلاش میکند تا با الهام از مفاهیم نظری معتبر و رویکردهای میدانی، مدلی عملیاتی برای مدارس زندگیمحور ارائه دهد. روش تحقیق حاضر ترکیبی (کمی و کیفی) است که با بهکارگیری ابزارهایی چون پرسشنامه، مصاحبه نیمهساختاریافته و مشاهده در مدارس مناطق هرمزگان و بشاگرد انجام پذیرفته است. نتایج این تحقیق نشان میدهد که طراحی فضاهای انعطافپذیر، چندکاربردی، و متناسب با نیازها و علایق کودکان، همچنین ارتباط مستقیمی با افزایش انگیزش شغلی آنها دارد. فضاهایی که امکان فعالیتهای عملی، خلاقانه، و مبتنی بر حل مسئله را فراهم میکنند، به کودکان کمک میکنند تا استعدادهای خود را کشف کرده و نسبت به آینده شغلی خود کنجکاوی و اشتیاق بیشتری نشان دهند. در بخش یافتهها، به روایتهای معلمان و مدیران مدارس در خصوص تاثیر تغییرات فضایی بر رفتار و انگیزه دانشآموزان پرداخته شده و تحلیل آماری نیز بیانگر رابطه معنادار بین مولفههای فضای زندگیمحور و ارتقاء انگیزش شغلی کودکان است. در نهایت، مدلی بومی برای مدرسه زندگیمحور با تمرکز بر زیستبوم جنوب ارائه شده و راهکارهای اجرایی برای توسعه این رویکرد در مدارس مناطق محروم و جنوب کشور بهمنظور شکوفایی استعدادهای نسل آینده مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مدرسه زندگی محور ، انگیزش شغلی ، طراحی فضای آموزشی ، زیست بوم جنوب ایران ، یادگیری مبتنی بر تجربه ، هرمزگان ، بشاگرد.