روان شناسی مداخله گر هوشمند: مدل های هوش مصنوعی در شناسایی، پیشگیری و درمان اختلالات یادگیری و رفتاری

مقاله حاضر به تبیین مفهوم «روان شناسی مداخله گر هوشمند» و بررسی نقش مدل های هوش مصنوعی در شناسایی، پیشگیری و درمان اختلالات یادگیری و رفتاری در دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی، نشان دادن این است که چگونه الگوریتم های یادگیری ماشین و سامانه های هوشمند می توانند الگوهای عملکرد تحصیلی و رفتاری را تحلیل کرده و در کنار متخصصان، به تصمیم گیری دقیق تر و مداخله به موقع کمک کنند. در این مقاله، روش تحقیق به صورت تحلیلی و توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور مقالات معتبر داخلی و خارجی انجام شده است و یافته های نظری موجود در حوزه روان شناسی تربیتی و فناوری هوشمند گردآوری و سازمان دهی شده است. نتایج نشان می دهد به کارگیری مدل های هوش مصنوعی در غربالگری زودهنگام، پایش مستمر و طراحی مداخلات شخصی سازی شده می تواند به کاهش شدت نشانه های اختلالات یادگیری و رفتاری، بهبود خودتنظیمی، افزایش انگیزش تحصیلی و پشتیبانی بهتر از فرایند ارزیابی و درمان منجر شود. در عین حال، مقاله بر اهمیت ملاحظات اخلاقی، حریم خصوصی داده ها، ضرورت نظارت متخصص انسانی و نیاز به تدوین چارچوب های آموزشی و حقوقی شفاف برای استفاده مسئولانه از سامانه های هوشمند در مدرسه و خانه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مداخله گر هوشمند ، هوش مصنوعی ، اختلالات یادگیری ، اختلالات رفتاری ، روان شناسی تربیتی