بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری در درمان افسردگی اساسی

افسردگی اساسی یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که با نشانه هایی چون خلق پایین، احساس بی ارزشی، کاهش انرژی و اختلال در عملکرد روزمره همراه است. درمان شناختی-رفتاری (Cognitive Behavioral Therapy) به عنوان یکی از رویکردهای موثر در درمان این اختلال شناخته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری در کاهش نشانه های افسردگی اساسی و بهبود تنظیم هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران است. این مطالعه به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۴۰ نفر از بیماران مبتلا به افسردگی اساسی بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه تحت درمان شناختی-رفتاری قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس تنظیم هیجان و پرسشنامه نشخوار فکری بود. نتایج تحلیل آماری نشان داد که درمان شناختی-رفتاری به طور معناداری موجب کاهش نشانه های افسردگی، بهبود تنظیم هیجان و کاهش نشخوار فکری در گروه آزمایش شد. یافته ها موید اثربخشی درمان شناختی-رفتاری در بهبود وضعیت روان شناختی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی است و استفاده از این رویکرد در برنامه های درمانی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، افسردگی اساسی ، تنظیم هیجان ، نشخوار فکری ، انعطاف پذیری شناختی