نقش تاب آوری روان شناختی معلمان در کاهش فرسودگی شغلی و ارتقاء کیفیت آموزش

هدف این پژوهش بررسی نقش تاب آوری روان شناختی معلمان در کاهش فرسودگی شغلی و ارتقاء کیفیت آموزش در مدارس مناطق محروم هرمزگان است. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری شامل تمامی معلمان ابتدایی و متوسطه مدارس محروم بندرعباس و شهرستان های اطراف است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاچ و چک لیست کیفیت آموزش است. نمونه ای ۱۱۰ نفره به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین تاب آوری روان شناختی معلمان و سطح فرسودگی شغلی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (p<۰.۰۱)، به طوری که معلمان تاب آورتر، استرس کمتر و رضایت شغلی بالاتری تجربه می کنند و کیفیت فرایند آموزش آنها از نظر دانش آموزان و مدیران نیز بالاتر برآورد می شود. یافته ها تاکید می کنند که ارتقای تاب آوری روان شناختی می تواند راهکاری موثر برای جلوگیری از فرسودگی شغلی و ارتقاء کیفیت آموزشی مدارس محروم باشد. به کارگیری کارگاه های تاب آوری، حمایت روانی و توسعه حرفه ای معلمان به ویژه در مناطق کم برخوردار، از پیامدهای عملی این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری روان شناختی ، فرسودگی شغلی معلمان ، کیفیت آموزش ، مدارس مناطق محروم ، هرمزگان