نقش خانواده در تقویت امانت داری دانش آموزان مدرسه

خانواده نقشی تعیین کننده و بنیادین در پرورش فضیلت امانت داری دانش آموزان دارد. این مقاله با بهره گیری از روش کیفی و رویکرد پدیدارشناسی به تحلیل عمیق تجارب زیسته والدین و معلمان، به بررسی تاثیر ابعاد مختلف از جمله سبک های تربیتی حاکم در خانواده، فرایند الگوپذیری فرزندان از والدین و مربیان، و نیز اهمیت و کیفیت همکاری و تعامل سازنده میان مدرسه و خانواده بر تثبیت و نهادینه شدن ارزش حیاتی امانت داری در دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. مطالعات و تحلیل داده های کیفی نشان می دهد که هر جا تعامل مستمر، هدفمند و سازنده میان والدین و نهاد مدرسه وجود داشته، تربیت اخلاقی دانش آموزان پایدارتر و عمیق تر بوده و نمودهای رفتاری امانت داری در ایشان به شکل قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. یافته های اصلی پژوهش به وضوح تاکید دارد که تعارض و ناهمخوانی میان ارزش ها و انتظارات مطرح شده در محیط خانه و آنچه در محیط مدرسه ترویج می شود، می تواند به عنوان یک مانع جدی و اساسی در مسیر رشد کامل و همه جانبه فضیلت امانت داری عمل کند. در مقابل، برنامه های مشترک و هم راستا میان خانواده و مدرسه، بیشترین و موثرترین تاثیر را در پرورش این ارزش اخلاقی برجای می گذارد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، تربیت اخلاقی ، امانت داری ، مدرسه ، تعامل خانه–مدرسه