بررسی نقش فناوری های نوین در تحول ساختار و کیفیت نظام های آموزشی

تحول در نظام های آموزشی یکی از ضرورت های اساسی در پاسخ به تغییرات سریع فناوری، جهانی شدن و تحولات اجتماعی است. در این میان، فناوری های نوین همچون هوش مصنوعی، یادگیری تطبیقی، سامانه های مدیریت یادگیری، واقعیت مجازی و افزوده، و تحلیل کلان داده ها، فرصت هایی را برای بازتعریف نقش ها، روش ها و ساختارهای آموزشی فراهم ساخته اند. پژوهش حاضر با رویکرد مروری–تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر داخلی و خارجی، به بررسی نقش این فناوری ها در ارتقای کیفیت آموزش و تحول ساختاری نظام های آموزشی پرداخته است. یافته های مقاله نشان می دهد که فناوری های نوین می توانند زمینه ساز یادگیری شخصی سازی شده، افزایش دسترس پذیری، ارتقاء عدالت آموزشی، بهبود تعاملات یاددهی–یادگیری، و پشتیبانی از تصمیم گیری داده محور در آموزش باشند. با این حال، چالش هایی همچون شکاف دیجیتال، ضعف در سواد فناورانه معلمان، مقاومت فرهنگی در برابر تغییر، کیفیت پایین محتوای دیجیتال و فقدان سیاست گذاری یکپارچه، تحقق کامل این ظرفیت ها را با مانع مواجه کرده اند. در پایان، مقاله با ارائه مجموعه ای از پیشنهادهای سیاستی و راهبردی، بر ضرورت طراحی نقشه راه جامع، توانمندسازی حرفه ای معلمان، استانداردسازی محتوای دیجیتال، حاکمیت داده و ارزشیابی مستمر برای بهره برداری اثربخش از فناوری های آموزشی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

تحول آموزشی ، فناوری های نوین ، نظام آموزشی