تحلیل فراترکیب نقش معلمان به عنوان طراحان یادگیری در اکوسیستم های آموزشی ترکیبی (۲۰۲۵-۲۰۲۰)

این پژوهش با هدف تبیین نقش تحول یافته معلمان به عنوان «طراحان یادگیری» در اکوسیستم های آموزشی ترکیبی، یک فراترکیب نظام مند از مطالعات کیفی منتشرشده بین سال های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ ارائه می کند. یافته ها نشان می دهد که طراحی یادگیری در محیط های ترکیبی یک فرایند خطی نیست، بلکه در قالب «چرخه طراحی انطباقی پویا» (DIDC) شامل سه نقش به هم پیوسته معلم عمل می کند: معمار آموزشی، تسهیل گر اجتماعی-شناختی، و تحلیل گر تطبیقی داده. هر نقش مبتنی بر شایستگی های ترکیبی در حوزه های TPACK، سواد داده، طراحی فراگیر و مهارت های ارتباطی است. تحلیل تماتیک نشان می دهد که علی رغم اهمیت این نقش، موانع چندسطحی—از جمله شکاف مهارت های دیجیتال و پداگوژیک، بار کاری مضاعف، و کمبود پشتیبانی نهادی—پایداری آن را تهدید می کند. این موانع موجب کاهش خودکارآمدی، گسست در هم ترازی پداگوژیک، و وابستگی به آزمون وخطا می شوند. نتایج همچنین بر ضرورت توسعه حرفه ای مداوم، زمینه محور و داده محور تاکید دارد که بتواند شکاف شایستگی را پر کرده و نقش طراح را تثبیت کند. علاوه بر این، فناوری های نوظهور مانند هوش مصنوعی و تحلیل یادگیری، فرصت هایی برای طراحی انطباقی اما همزمان چالش هایی اخلاقی و حاکمیتی ایجاد می کنند. پژوهش نتیجه می گیرد که پایداری نقش معلم طراح تنها با حمایت سیستمی، افزایش سواد داده و تقویت استقلال پداگوژیک ممکن است.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، چرخه طراحی انطباقی پویا (DIDC) ، چارچوب TPACK ، تحلیل یادگیری ، سواد داده ، توسعه حرفه ای معلمان