نقش مشارکت دانش آموزان و معلمان در فعالیت های گروهی در افزایش رضایت مندی محیط مدرسه

رضایت مندی از محیط مدرسه یکی از شاخص های کلیدی در ارزیابی کیفیت نظام آموزشی و سلامت روان دانش آموزان و معلمان محسوب می شود که تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله تعاملات اجتماعی و روش های تدریس قرار دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مشارکت فعال دانش آموزان و معلمان در فعالیت های گروهی بر افزایش سطح رضایت مندی در محیط آموزشی انجام شده است. روش این پژوهش توصیفی و تحلیلی بوده و بر مبنای بررسی متون و نظریه های یادگیری اجتماعی و سازنده گرایی استوار است. در این راستا، تاثیرات فعالیت های تیمی، تصمیم گیری های مشترک و ایجاد جو اعتماد متقابل مورد واکاوی قرار گرفت. یافته های حاصل از این مطالعه نشان می دهد که گذار از شیوه های سنتی و معلم محور به سمت رویکردهای مشارکتی، نه تنها باعث بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش فرسودگی شغلی معلمان می شود، بلکه احساس تعلق به مدرسه را در میان دانش آموزان به شدت تقویت می کند. مشارکت در گروه ها نیازهای روانی اساسی همچون نیاز به ارتباط، شایستگی و خودمختاری را ارضا کرده و محیط مدرسه را از یک مکان خشک و رسمی به فضایی پویا و حمایتگر تبدیل می کند. نتایج حاکی از آن است که وجود ساختارهای گروهی نظام مند که در آن معلمان نقش تسهیل گر و دانش آموزان نقش مشارکت کننده فعال را دارند، همبستگی مثبت و معناداری با رضایت کلی از محیط مدرسه دارد. در نهایت، پیشنهاد می شود که مدارس با بازنگری در برنامه های درسی و اجرایی خود، بستر لازم را برای تعاملات گروهی بیشتر فراهم آورند تا از این طریق شاهد ارتقای کیفیت زندگی تحصیلی و شغلی ذی نفعان باشند.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، رضایت مندی ، فعالیت های گروهی ، مدرسه ، معلمان.