اثربخشی مداخلات مبتنی بر مهارت های پرورشی و عاطفی توسط مربی پرورشی در کاهش اضطراب عمومی و اجتماعی دانش آموزان دبستان های دخترانه سراوان: یک مطالعه نیمه آزمایشی

اضطراب در دوران کودکی، به ویژه در مقطع ابتدایی و در بین دانش آموزان دختر، یکی از شایع ترین اختلالات روان شناختی است که می تواند بر عملکرد تحصیلی، سلامت جسمی و تعاملات اجتماعی آنان تاثیر منفی و بلندمدتی بگذارد. منطقه سراوان به دلیل شرایط خاص فرهنگی و اجتماعی (بر اساس یافته های محلی و نیازهای تربیتی)، می تواند به عنوان یک جامعه هدف مهم برای بررسی اثربخشی برنامه های کاهش اضطراب در نظر گرفته شود. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر مستقیم و معنادار حضور و فعالیت های مربی پرورشی متخصص بر کاهش سطوح اضطراب عمومی و اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی این شهر است. فرض اصلی بر این است که مربی پرورشی، به عنوان متخصص حوزه تربیت عاطفی و دینی، با اجرای برنامه های هدفمند نظیر آموزش مهارت های مقابله با استرس، تقویت هوش هیجانی (EI) و ایجاد محیطی حمایت گر و امن عاطفی در مدرسه، نه تنها از طریق برنامه های دینی، بلکه از طریق مداخلات روان شناختی مناسب با سن، توانمندی دانش آموزان را برای مدیریت هیجانات افزایش می دهد. این پژوهش که به روش نیمه آزمایشی اجرا می شود، نتایج مورد انتظار را از بهبود خودآگاهی هیجانی، تقویت اعتمادبه نفس و بهبود تعاملات اجتماعی در گروه آزمایش (تحت آموزش های مربی پرورشی) نسبت به گروه گواه نشان خواهد داد. یافته ها بر نقش حیاتی مربی پرورشی در تامین بهداشت روانی دانش آموزان و لزوم سرمایه گذاری بر توسعه مهارت های تخصصی آنان (محمدی سلیمانی، ۱۴۰۴) تاکید خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

مربی پرورشی ، اضطراب دانش آموزان ، دبستان دخترانه سراوان ، هوش هیجانی (EI) ، مهارت های مقابله با استرس ، سلامت روان ، اضطراب اجتماعی ، مداخلات مبتنی بر بازی