اثر آموزش تفکر خلاق در مدرسه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از این مقاله مروری، واکاوی جامع و عمیق تاثیر آموزش تفکر خلاق در محیط های آموزشی رسمی (مدرسه) بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. تفکر خلاق، نه تنها به عنوان توانایی تولید ایده های نو و مناسب شناخته می شود، بلکه به عنوان یک ابرمهارت شناختی برای انطباق با تغییرات سریع عصر کنونی و مقابله با چالش های غیرساختاریافته مورد نیاز است. این پژوهش با استفاده از یک تحلیل نظام مند از ادبیات پژوهشی مرتبط در منابع معتبر، بر این نکته تاکید می کند که ادغام هدفمند آموزش خلاقیت در فرآیند یاددهی-یادگیری، می تواند به بهبود قابل ملاحظه عملکرد آکادمیک منجر شود. مکانیسم های اصلی این تاثیرگذاری شامل تقویت تفکر واگرا (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط)، افزایش انگیزه درونی، بهبود خودکارآمدی تحصیلی و توسعه مهارت های حل مسئله سطح بالا است. اجرای راهبردهای تدریس خلاقانه، نظیر یادگیری مشارکتی، استفاده از بازی های آموزشی هدفمند، و به کارگیری فناوری های نوآورانه در کلاس درس، به مثابه کاتالیزورهایی عمل می کنند که زمینه را برای ساخت فعال دانش توسط دانش آموز فراهم می سازند. این درگیری فعال و معنادار، فراتر از حفظ صرف مطالب است و منجر به درک عمیق، انتقال پذیری دانش و در نهایت، ارتقای پیشرفت تحصیلی می شود. نتایج این بررسی بر ضرورت بازنگری در برنامه های درسی و تمرکز بر پرورش تفکر خلاق به عنوان یک هدف آموزشی محوری تاکید دارد تا نظام آموزشی قادر به تربیت نسلی نوآور، مستقل و توانمند برای آینده باشد. ارزیابی دقیق و مداوم برنامه های خلاقیت، تضمین کننده دستیابی به این اهداف ارزشمند خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تفکر خلاق ، پیشرفت تحصیلی ، مدرسه ، آموزش ، یادگیری ، مهارت های شناختی