استفاده از یادگیری ترکیبی (حضوری– مجازی) در بهبود کیفیت تدریس معلمان

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده از روش یادگیری ترکیبی (حضوری–مجازی) در بهبود کیفیت تدریس معلمان می باشد. روش تحقیق این مطالعه توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر مرور منابع کتابخانه ای است. در این پژوهش، با جمع آوری و تحلیل داده های موجود در مقالات علمی، گزارش ها و منابع آموزشی مرتبط، نقش یادگیری ترکیبی در افزایش تعامل، انگیزه و کارآمدی معلمان در فرآیند آموزش مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از یادگیری ترکیبی، ضمن انعطاف پذیری در یادگیری، باعث ارتقای مهارت های تدریس، بهبود مدیریت کلاس و افزایش کیفیت ارائه محتوای آموزشی می شود. این روش می تواند به عنوان یک راهکار موثر در توسعه حرفه ای معلمان و ارتقای کیفیت آموزش در نظام آموزشی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش حضوری–مجازی ، کیفیت تدریس ، توسعه حرفه ای معلمان