بررسی تاثیر روش تدریس های مبتنی بر هوش مصنوعی تعاملی و فناوری های آموزشی در ارتقا توانایی حل مسئله دانش آموزان

با پیشرفت های چشمگیر در حوزه هوش مصنوعی و فناوری های آموزشی، روش های تدریس مبتنی بر هوش مصنوعی تعاملی به عنوان یک رویکرد نوین در بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری مطرح شده اند. این روش ها با بهره گیری از قابلیت های هوش مصنوعی برای تحلیل رفتار یادگیری دانش آموزان، ارائه بازخورد فوری و شخصی سازی مسیر یادگیری، توانایی حل مسئله را در دانش آموزان تقویت می کنند. مرور مطالعات موجود نشان می دهد که محیط های تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی موجب افزایش انگیزه، تقویت تفکر انتقادی و ارتقاء مهارت های تحلیلی دانش آموزان می شوند. به ویژه، ادغام شبیه سازی های هوشمند، سیستم های پیشنهاددهنده فعالیت های مسئله محور و ارزیابی های تعاملی، فرآیند یادگیری فعال را تسهیل کرده و مهارت های حل مسئله پیچیده را بهبود می بخشد. با این حال، چالش هایی نظیر نیاز به زیرساخت های فناورانه مناسب، نگرانی های اخلاقی و حفظ حریم خصوصی داده ها، و آمادگی معلمان برای استفاده موثر از این فناوری ها، به عنوان عوامل محدودکننده در پیاده سازی گسترده این روش ها شناخته می شوند. این مقاله با تحلیل و مقایسه پژوهش های موجود، چارچوبی تحلیلی برای بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر هوش مصنوعی تعاملی بر توانایی حل مسئله دانش آموزان ارائه می دهد و نقاط قوت، محدودیت ها و مسیرهای تحقیقاتی آینده در این حوزه را شناسایی می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی تعاملی ، تدریس هوشمند ، حل مسئله ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی.