بررسی اثر ارزیابی های مستمر و بازخوردهای آموزشی بر عملکرد تحصیلی

هدف از این پژوهش، بررسی اثر ارزیابی مستمر و بازخورد آموزشی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان اسلام آباد غرب در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه های اول تا ششم ابتدایی این شهرستان می باشد. حجم نمونه بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعیین و ۳۰۰ دانش آموز انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ارزیابی مستمر و بازخورد آموزشی و همچنین نمرات آزمون های تحصیلی و عملکرد مستمر دانش آموزان بود. یافته ها نشان داد که اجرای ارزیابی مستمر در سطح نسبتا مطلوبی انجام می شود و دانش آموزانی که در کلاس هایی با ارزیابی مستمر فعال شرکت کرده اند، نمرات بالاتری کسب کرده اند. همچنین، بازخورد آموزشی به ویژه زمانی که مشخص، فردی و به موقع ارائه شود، موجب افزایش انگیزه، خودتنظیمی یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان می شود. تحلیل همبستگی نشان داد که بین ارزیابی مستمر و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بازخورد آموزشی نیز رابطه مثبت و معناداری با عملکرد تحصیلی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نیز نشان داد که ارزیابی مستمر و بازخورد آموزشی به صورت همزمان قادر به پیش بینی قابل توجهی از عملکرد تحصیلی هستند، به طوری که ارزیابی مستمر نقش برجسته تری دارد.با توجه به یافته ها، می توان نتیجه گرفت که ترکیب ارزیابی مستمر و بازخورد آموزشی، نقش کلیدی در ارتقای یادگیری فعال، انگیزه و خودتنظیمی دانش آموزان دارد و می تواند عملکرد تحصیلی آن ها را به طور چشمگیری بهبود دهد. از این رو، توصیه می شود که مدارس برنامه های منظم ارزیابی مستمر و ارائه بازخورد دقیق و به موقع را در فرایند آموزش خود گنجانده و معلمان در زمینه ارائه بازخورد موثر آموزش ببینند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی مستمر ، بازخورد آموزشی ، عملکرد تحصیلی ، یادگیری فعال ، خودتنظیمی یادگیری