مروری سیستماتیک و متاآنالیز بر اثر آموزش مبتنی بر شفقت بر سلامت روان پرستاران

زمینه: پرستاری به عنوان حرفه ای پراسترس، پرستاران را در معرض فرسودگی شغلی، خستگی شفقت و کاهش سلامت روان قرار می دهد. هدف این مقاله مروری سیستماتیک و متاآنالیز، تجمیع شواهد موجود در خصوص اثربخشی آموزش های مبتنی بر شفقت (شامل self-compassion, compassion-focused، mindful-compassion و برنامه های مبتنی بر EFT) بر سلامت روانی پرستاران است.روش ها: جستجوی نظام مند در پایگاه های فارسی و انگلیسی انجام شد و مطالعات تجربی، نیمه آزمایشی و تصادفی شده که اثربخشی آموزش شفقت را بر متغیرهای سلامت روانی پرستاران گزارش کردند، وارد تحلیل شدند. شاخص های اصلی شامل فرسودگی شغلی، استرس شغلی، اضطراب، افسردگی، خودشفقت، رضایت شغلی و رضایت از مراقبت بود. داده ها برای متاآنالیز با استفاده از مدل اثرات تصادفی ترکیب شد.یافته ها: شواهد نشان می دهد که آموزش مبتنی بر شفقت به طور معناداری با افزایش خودشفقت و کاهش فرسودگی، خستگی هیجانی و اضطراب ارتباط دارد. نتایج RCTها و بررسی های سیستماتیک اخیر نشان می دهد برنامه های شفقت محور کوتاه مدت و دیجیتال نیز اثرات مثبتی داشته اند، اگرچه تنوع محتوا، مدت و شیوه اجرا باعث ناهمگنی نتایج شده است.نتیجه گیری: آموزش های مبتنی بر شفقت به عنوان مداخله ای امیدوارکننده برای بهبود سلامت روان پرستاران مطرح اند، اما نیاز به مطالعات بزرگ تر، با پی گیری بلندمدت، استفاده از معیارهای عینی (غیرخودگزارشی) و بررسی نقش زمینه سازمانی و آموزش های ترکیبی وجود دارد. پیشنهاداتی برای طراحی برنامه ها و تحقیقات آینده در پایان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

شفقت ، خودشفقت ، پرستاران ، فرسودگی شغلی ، آموزش شفقت ، سلامت روان