مروری سیستماتیک و متاآنالیز بر ارتباط خودکارآمدی و تصمیم گیری بالینی درپرستاری

خودکارآمدی یکی از مولفه های کلیدی در عملکرد حرفه ای پرستاران است که می تواند بر کیفیت تصمیم گیری بالینی تاثیرگذار باشد. با توجه به اهمیت این دو سازه در ارتقای ایمنی بیمار و اثربخشی مراقبت، مطالعه حاضر با هدف مرور سیستماتیک و متاآنالیز پژوهش های انجام شده درباره ارتباط بین خودکارآمدی و تصمیم گیری بالینی در پرستاری انجام گرفت.از بین ۱۱۲۴ مقاله بازیابی شده، ۲۳ مطالعه واجد شرایط نهایی شدند که مجموعا ۴،۸۳۰ پرستار را شامل می شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد بین خودکارآمدی و تصمیم گیری بالینی در پرستاران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r = ۰.۴۶؛ ۹۵% CI: ۰.۳۸–۰.۵۳؛ p < ۰.۰۰۱). تجزیه وتحلیل ناهمگنی (I² = ۶۷%) نشانگر تفاوت متوسط بین مطالعات بود. تحلیل زیربررسی ها نشان داد که این ارتباط در مطالعات مداخله ای قوی تر از مطالعات مقطعی است.بر اساس شواهد موجود، خودکارآمدی بالا می تواند پیش بینی کننده موثری برای بهبود تصمیم گیری بالینی در پرستاران باشد. بنابراین، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی پرستاری با محوریت تقویت خودکارآمدی طراحی و اجرا شود تا کیفیت تصمیم گیری بالینی و مراقبت از بیمار ارتقا یابد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تصمیم گیری بالینی ، پرستاری ، مرور سیستماتیک ، متاآنالیز.