هوش مصنوعی و مدارس ایرانی: بین پیشرفت علمی و فشارهای آموزشی

هوش مصنوعی با ورود به نظام آموزشی ایران فرصت ها و چالش های متعددی را ایجاد کرده است. این فناوری توانسته فرآیندهای یادگیری را شخصی سازی کرده و امکانات جدیدی برای مدیریت کلاس و ارزیابی پیشرفت دانش آموزان فراهم آورد. استفاده از هوش مصنوعی در مدارس، باعث افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان، بهبود کیفیت تدریس و ارتقای توانمندی های تحصیلی شده است، اما همزمان فشارهای آموزشی و نگرانی های روانی ناشی از رقابت و کنترل دقیق تر عملکرد دانش آموزان نیز افزایش یافته است. اجرای هوش مصنوعی در محیط مدارس نیازمند زیرساخت های مناسب، آموزش معلمان و تغییر رویکردهای سنتی در مدیریت آموزشی است. یافته ها نشان می دهد که تلفیق هوش مصنوعی با شیوه های سنتی آموزش می تواند تعادل مناسبی میان پیشرفت علمی و کاهش فشارهای تحصیلی ایجاد کند و موجب ارتقای عدالت آموزشی شود. نتایج همچنین حاکی از آن است که مدارس باید سیاست های حمایت از سلامت روان و انگیزه دانش آموزان را در کنار بهره گیری از فناوری مدرن مدنظر قرار دهند تا اثرات مثبت هوش مصنوعی حداکثر و پیامدهای منفی به حداقل برسد. این رویکرد می تواند مسیر آموزش در ایران را به سمت محیطی هوشمند، منعطف و متناسب با نیازهای فردی دانش آموزان هدایت کند و چارچوبی برای توسعه مدرسه آینده با بهره گیری از فناوری های نوین فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مدارس ایرانی ، آموزش و پرورش ، فشار آموزشی ، پیشرفت علمی