یادگیری دیجیتال در مدارس عبور از تکنولوژی یا گرفتار شدن در مشکلات هوش مصنوعی

یادگیری دیجیتال در مدارس به عنوان یکی از مهم ترین تحولات نظام آموزشی معاصر، فراتر از صرف استفاده از ابزارهای فناورانه، به معنای بازآفرینی فرایند یاددهی و یادگیری در بستر هوشمند است. در این مقاله، تاثیر بهره گیری از فناوری های دیجیتال و هوش مصنوعی بر ارتقای کیفیت آموزش، تعمیق یادگیری و شخصی سازی مسیر تحصیلی دانش آموزان بررسی می شود. نتایج حاصل از مرور پژوهش های معتبر نشان می دهد که ادغام هوش مصنوعی در آموزش، اگرچه فرصت هایی مانند تحلیل دقیق داده های یادگیری، بازخورد لحظه ای، و تقویت مهارت های تفکر انتقادی را فراهم می آورد، اما چالش هایی نیز در حوزه وابستگی فناورانه، تضعیف ارتباط انسانی و تهدید حریم خصوصی داده های آموزشی ایجاد کرده است. یافته ها بیانگر آن است که عبور از تکنولوژی به سوی یادگیری دیجیتال اثربخش، مستلزم تغییر نگرش معلمان از نقش انتقال دهنده دانش به نقش تسهیل گر یادگیری، طراحی محیط های یادگیری ترکیبی، و بازنگری در برنامه های درسی برای تقویت سواد دیجیتال دانش آموزان است. همچنین، موفقیت در پیاده سازی یادگیری دیجیتال نیازمند سیاست گذاری آموزشی مبتنی بر عدالت فناورانه، آموزش معلمان در زمینه مهارت های دیجیتال، و تدوین چارچوب های اخلاقی برای استفاده از هوش مصنوعی است. در مجموع، نتایج مقاله نشان می دهد که یادگیری دیجیتال زمانی به تحول واقعی در آموزش منجر می شود که فناوری در خدمت رشد شناختی، اجتماعی و اخلاقی دانش آموز قرار گیرد نه اینکه جایگزین فرایند یادگیری انسانی گردد.

کلیدواژه ها:

یادگیری دیجیتال ، مدارس هوشمند ، هوش مصنوعی آموزشی ، تحول آموزشی ، سواد دیجیتال