نقش دستورزی در یادگیری ریاضی در دوره ابتدایی

دست ورزی به عنوان رویکی تجربی و فعال در آموزش ابتدایی، نقش بسزایی در تسهیل یادگیری مفاهیم ریاضی دارد. این پژوهش به بررسی تاثیر فعالیت های دست ورزی (مانند کار با اشیاء ملموس، بازی های ساختاری، کاردستی های ریاضی و ابزارهای manipulative) بر توسعه فهم مفهومی، تفکر عددی، و انگیزه دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. هدف اصلی مطالعه، شناسایی راه هایی است که دست ورزی می تواند فرآیند یاددهی–یادگیری ریاضی را تقویت کند و موانع و محدودیت های اجرای این روش ها در کلاس های واقعی را بررسی نماید. روش پژوهش توام از نوع ترکیبی (کمی–کیفی) است: در بخش کمی، آزمون پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش تغییرات در مهارت های محاسباتی و مفهومی گروه تجربی (متعهد به برنامه دست ورزی) و گروه کنترل (روش سنتی) به کار رفت؛ در بخش کیفی، مشاهدات کلاسی، مصاحبه با معلمان و تحلیل نمونه کارهای دانش آموزی انجام شد. نتایج نشان می دهد دانش آموزانی که در فعالیت های دست ورزی شرکت کرده اند، بهبود معناداری در توانایی حل مسئله، درک مفاهیم جبری و هندسی پایه، و نگهداری شناختی مفاهیم ریاضی نسبت به گروه کنترل داشته اند. همچنین، مشارکت فعال و انگیزه کلاس در گروه تجربی افزایش یافته و خطاهای محاسباتی سطحی کاهش یافته اند. با این وجود، پژوهش نشان می دهد که موفقیت دست ورزی وابسته به طراحی مناسب فعالیت ها، آموزش معلمان، و منابع مادی–زمانی کافی است. یافته ها پیشنهاد می کنند که ادغام سیستماتیک ابزارهای دست ورزی در برنامه های درسی، همراه با کارگاه های آموزشی برای معلمان و فراهم آوری مواد ساده و کم هزینه، می تواند یادگیری ریاضی در دوره ابتدایی را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. پژوهش برای تصمیم گیرندگان آموزشی، معلمان و برنامه ریزان درسی راهکارهایی عملی برای به کارگیری موثر دست ورزی ارائه می دهد.