نقش خانواده در تقویت مهارت های اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان

خانواده نخستین و تاثیرگذارترین نهاد تربیتی در زندگی هر کودک است که نقشی اساسی در رشد شناختی، عاطفی، اجتماعی و تحصیلی او ایفا می کند. پژوهش های متعدد نشان داده اند که روابط عاطفی مثبت بین والدین و فرزندان، سبک های فرزندپروری مقتدرانه، و مشارکت فعال خانواده در امور تحصیلی، تاثیر چشمگیری بر رشد مهارت های اجتماعی مانند همدلی، مسئولیت پذیری، و ارتباط موثر دارد. همچنین، میزان حمایت آموزشی و عاطفی خانواده از کودک با پیشرفت تحصیلی و انگیزش یادگیری او رابطه ای مستقیم دارد. خانواده هایی که محیطی امن، محبت آمیز و یادگیری محور ایجاد می کنند، زمینه ساز رشد همه جانبه و متعادل کودکان می شوند. این مقاله با مرور یافته های نظری و پژوهشی، نشان می دهد که آموزش والدین در زمینه مهارت های ارتباطی، روش های تربیتی و مشارکت آموزشی، می تواند گامی موثر در بهبود کیفیت آموزش و پرورش و رشد اجتماعی نسل آینده باشد. خانواده، به ویژه در سال های اولیه زندگی، مهم ترین عامل در رشد اجتماعی و تحصیلی کودکان است. ارتباط عاطفی گرم و مثبت بین والدین و فرزند، موجب افزایش احساس امنیت، اعتمادبه نفس و تمایل کودک به تعامل اجتماعی می شود.

کلیدواژه ها:

خانواده ، مهارت های اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی