نقش اصول نظریه سیستم های پیچیده در پرورش مهارت های تفکر سیستمی و انطباقی دانشجویان

پژوهش حاضر یک مقاله مروری-تحلیلی است که با هدف بررسی و سنتز نقش اصول نظریه سیستم های پیچیده و دلالت های آن بر بازطراحی برنامه درسی آموزش عالی به منظور تقویت تفکر سیستمی و مهارت های انطباقی دانشجویان انجام شده است. این مطالعه در پاسخ به ناکارآمدی مدل های آموزشی خطی و تقلیل گرا در مواجهه با چالشهای غیرخطی، پویا و نوظهور عصر حاضر، نظیر هوش مصنوعی مولد و بحرانهای جهانی، صورت گرفت. تحلیل محتوای متون کلیدی (۲۰۲۰-۲۰۲۵) نشان داد کهCST چارچوبی حیاتی برای گذار از سیستم های آموزشی مکانیکی به سیستمهای انطباقی پیچیده فراهم میکند. یافته ها تاکید میکنند که تفکر سیستمی، به ویژه درک حلقه های بازخورد علی و نقاط اهرمی، مکانیسم اصلی برای فعال سازی خودسازماندهی در یادگیری و در نهایت، تقویت انطباق پذیری شناختی -روانی (شامل تحمل ابهام و انعطاف پذیری) است. در نتیجه، این پژوهش یک مدل مفهومی ارائه میدهد که نشان میدهد چگونه یک برنامه درسی تعامل غالب، با ترویج یادگیری تکرارشونده و مدیریت ابهام، میتواند منجر به ظهور مهارت های کلیدی و تاب آوری پایدار در دانشجویان شود .

کلیدواژه ها:

تفکر سیستمی ، نظریه سیستم های پیچیده ، سیستم های انطباقی پیچیده ، انطباق پذیری شناختی ، نوظهوری ، خودسازماندهی ، حلقه های بازخورد.