افزایش عملکرد بتن با نانوذرات اکسید گرافن سنتز شده و سیلیکا

تاثیر تخلخل بتن بر جذب آب و پایداری محصولات سیمانی دارای اهمیت بالایی است. نفوذپذیری بتن اجازه ورود مولکول های واکنش پذیر را می دهد که می تواند باعث از دست دادن پایداری شیمیایی بتن شود. بتن با نفوذپذیری کم، مقاومت در برابر نفوذ آب، یون های سولفات، یون های کلرید وآلاینده دیگر را افزایش می دهد. این خاصیت مربوط به ساختار منافذ است. از جمله ترک های کوچک در فضاهای تماس بین سنگدانه و ملات سیمان. به اصطلاح ساختار منفذی شامل منافذ مویرگی است که حجم و اندازه های مختلفی دارند. این ساختار حاصل واکنش هیدراتاسیون سیمان است و از مواد جامد و منافذ تشکیل شده است. شبکه متخلخل خمیر سیمان ماتریس لازم برای نفوذ مایع به داخل بتن را تشکیل می دهد. توسعه این شبکه تحت تاثیر خواص بتن، شرایط آب بندی اولیه، مدت زمان آن، سن آزمایش و شرایط آب و هوا است. دما، زمان پردازش و رطوبت نیز از عوامل مهم موثر بر ساختار منافذ هستند. در این پژوهش از اکسید گرافن و نانوذرات سیلیس برای مقاوم ساختن بتن نانوکامپوزیت در برابر نفوذ استفاده شد. نتایج نشان دادند که با افزودن ۰۵/۰ درصد نانو ذرات اکسید گرافن و ۱۰ درصد نانو ذرات سیلیکا، مقاومت فشاری و کششی بتن به ترتیب ۶/۲۸ و ۳۵ درصد افزایش یافت. همچنین، در آزمایش های جذب آب، نمونه تولیدی تا ۴۶ درصد کمتر آب جذب کرد و مقاومت الکتریکی آن ۷۹ درصد بیشتر بود.

کلیدواژه ها:

بتن ، گرافن اکسید ، سیلیکا ، مقاومت مکانیکی ، جذب آب ، مقاومت الکتریکی ، نانو