واکاوی عوامل و مولفه های یکپارچه سازی دانش در مدیریت غیرمتمرکز پژوهش و توسعه با رویکرد کیفی

سازمان هایی که فعالیت های تحقیق وتوسعه خود را در مرزهای جغرافیایی و کارکردی پراکنده می کنند، ناگزیرند دانش تخصصی و توزیع شده را یکپارچه سازند؛ با این حال، پژوهش های موجود در خصوص این چالش از منظر مفهومی پراکنده باقی مانده است. ما برای ایجاد مدلی یکپارچه و چندلایه از یکپارچه سازی دانش در مدیریت غیرمتمرکز تحقیق وتوسعه، این ادبیات را ترکیب کردیم. با به کارگیری روش فراترکیب با الگوی هفت مرحله ای سندلووسکی و باروسو، از بین ۴۴۳۷ پژوهش منتشر شده در فاصله سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۵، ۲۴۱ پژوهش را غربال کرده و به صورت هدفمند ۷۰ پژوهش را با استفاده از ملاک های ورود و خروج انتخاب گردیده و با تحلیل محتوا و ترکیب ادبیات مربوطه با روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی، در مجموع ۳۳۱ کد باز و ۳۴ کد محوری طی فرآیند جستجو و ترکیب نظام مند انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفتاین تحلیل، یکپارچه سازی دانش را قابلیتی پویا می داند که با چهار خوشه مکانیزم وابسته فعال می شود: دگرگونی شناختی (ترجمه، تفسیر)، هماهنگی رابطه ای (اعتماد، تبادل اجتماعی)، شبکه سازی ساختاری (مرزپیمایی، پلتفرم های دیجیتال) و رهبری نظام مند (طراحی حاکمیت، ارکستراسیون زمینه ای). هم راستاسازی آنها با پنج زمینه فضای نوآوری، پراکندگی جغرافیایی، پیچیدگی سازمانی، پیکربندی شبکه بین سازمانی و ضمنیت دانش، موانع سلسله مراتب، پراکندگی و ناهمسانی شناختی را می کاهد. مدل نشان می دهد واحدهای تحقیق وتوسعه چندملیتی و میان وظیفه ای با ترکیب هدفمند تخصص پراکنده به نوآوری بنیادین می رسند و مسیر توسعه نظریه در سطوح فرد، تیم، سازمان و زیست بوم را روشن می کنند.

کلیدواژه ها:

یکپارچه سازی دانش ، مکانیزم های یکپارچه سازی دانش ، مدیریت غیرمتمرکز ، مدیریت غیرمتمرکز تحقیق و توسعه ، فراترکیب