بررسی انواع روش ها و بهینه سازی یک آزمایش گذرا برای اندازه گیری ضریب انتقال گرما در عایق دما بالای فیبری

اندازه گیری رسانایی گرمایی به دو روش پایا و گذرا انجام می شود. روش های گذرا به دلیل هزینه پایین تر و محدوده دمایی بالا در سال های اخیر تقریبا به طور کامل جایگزین روش های حالت پایا شده است. با این وجود در عایق های گرمایی فیبری دما بالا به ندرت از روش های گذرا استفاده می شود. به همین دلیل با وجود هزینه بالا، روش پایا صفحه داغ حفاظ دار هنوز پرکاربردترین روش به منظور اندازه گیری رسانایی گرمایی در عایق های فیبری است. هدف از این مقاله معرفی انواع روش های اندازه گیری رسانایی گرمایی و طراحی یک آزمایش گذرا برای اندازه گیری رسانایی گرمایی است. در آزمایش های گذرا دما در نقاط مختلف عایق در طول زمان اندازه گیری می شود و رسانایی گرمایی با توجه به تغییرات دما بر حسب زمان محاسبه می شود. آزمایش بهینه معمولا با هدف به حداقل رساندن داده های تجربی که از پارامترهای ورودی تاثیر نمی پذیرند طراحی می شود. در این پژوهش مکان بهینه حسگرهای گرمایی با فرض قرارگیری ۱، ۲ ،۳، ۴، ۵ و ۶ حسگر مختلف در فاصله {۶}، {۴ و ۷}، {۱ و ۶ و ۷}، {۱ و ۵ و ۶ و ۷}، {۱ و ۵ و ۶ و ۷ و ۸} و {۱ و ۴ و ۵ و ۶ و ۷ و ۸} سانتیمتری از لبه سرد عایق محاسبه شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی آزمایش ، عایق گرمایی دما بالا ، آزمایش گذرا ، مکان حسگر گرمایی ، رسانایی گرمایی ، عایق های فیبری