معماری آیینی: بازخوانی فضاهای آموزشی روستایی بارویکرد هنری ومعنابخش

این مقاله به بررسی نقش هنر و معماری در خلق فضاهای آموزشی معناگرا در مناطق روستایی ایران می پردازد. با تمرکز بر مفهوم «معماری آیینی»، نویسنده تلاش می کند نشان دهد که چگونه عناصر هنری، نمادین، و آیینی می توانند تجربه ی یادگیری را در محیط های آموزشی ابتدایی عمیق تر و انسانی تر کنند. مقاله با بهره گیری از تجربه ی زیسته ی نویسنده در تدریس در روستاهای استان فارس، و با تکیه بر نظریه های مرتبط با حافظه، فضا، و معنا، چارچوبی برای طراحی فضاهای آموزشی ارائه می دهد که در آن هنر نه تزئین، بلکه جوهر ارتباط و یادگیری است.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری آیینی ، فضاهای آموزشی ، روستایی ، هنر