بررسی جایگاه نظام آموزش و پرورش در ایران

آموزش و پرورش همواره در کشور ما تندیس استمرار، پایداری و استقامت برای جویندگی است. جویندگی در راه انسانیت و یافتن مسیر قدکشیدن روح و جان با گام نهادن در عرصه های شور و ایثار است که در در فضای معطر مدرسه و پشت نیمکت های فهمیدن و علم آموزی نمایان می گردد. آموزش و پرورش امروز مسئولیت خطیر و تاریخی را در تربیت نسل آینده بر اساس تعالیم اسلام برای خلق تمدن اسلامی به عهده دارد. بدون شک یکی از مهم ترین درگاه های این نفوذ، آموزش و پروش است که با اندک توجهی سایه های شوم این نفوذ را در حمایت یکی از دولتمردان مستکبر از برخی تشکل های حزبی و سیاسی معلمین و ورود برخی سازمان های بین المللی به مراکز تعلیم و تربیت و ... می توان دید. بنابراین می توان چنین برداشت نمود که آموزش و پرورش در پروژه نفوذ فکری، فرهنگی و سیاسی دشمن نقش بسزایی دارد و مسئولان این عرصه کلیدی می بایست در این راستا نهایت هوشیاری خود را به کار ببندند و تلاش خود را برای قطع طمع دشمن برای نفوذ فکری فرهنگی به کار گیرند و با اهتمام جدی و عملی سعی در اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش نمایند. این پژوهش با عنوان جایگاه آموزش و پرورش در ایران به دنبال مشخص کردن این مسئله هستیم که نهاد آموزش و پرورش در ایران آن گونه که شایسته آن است جایگاه خود را پیدا نکرده و نتوانسته به اهداف والای خود دست پیدا کند. نهادی که در هر جامعه ای می تواند راه های توسعه را هموار سازد و هر کشوری را از هر نیازی بی نیاز کند. آموزش و پرورش مکتبی انسان ساز است. روش گردآوری اطلاعات این مقاله کتابخانه ای توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، نهاد(نظام) ، ایران ، جامعه