نقش نوآوری های فناورانه در تحول شیوه های تدریس و یادگیری در مدارس

این پژوهش به بررسی نقش نوآوری های فناورانه در دگرگونی شیوه های تدریس و یادگیری در مدارس می پردازد. هدف آن روشن کردن چگونگی اثر فناوری های نو مانند سامانه های یادگیری سازگار، کلاس برخط تعاملی، ابزارهای هوشمند ارزیابی و محتوای چندرسانه ای در بهبود کیفیت یاددهی یادگیری، افزایش مشارکت و عدالت آموزشی است. رویکرد پژوهش تحلیلی توصیفی است و بر مرور منظم کتاب ها، گزارش های رسمی و مقاله های معتبر تکیه دارد. تحلیل منابع نشان می دهد که فناوری با فراهم کردن بازخورد فوری، مسیرهای یادگیری فردی، پایش پیشرفت و تقویت همکاری کلاسی، توان رشد مهارت های اندیشه ورزی و حل مساله را بالا می برد؛ به شرط آنکه زیرساخت پایدار، سواد فناوری و راهبری آموزشی فراهم شود. در کنار فرصت ها، کاستی هایی مانند نابرابری دسترسی، توجه پراکنی، نگرانی های محرمانگی داده، وابستگی افراطی به ابزار و فشار کاری آموزگار دیده شد. جمع بندی نشان می دهد که سیاست گذاری مدرسه ای بر پایه برنامه درسی، توانمندسازی پیوسته آموزگاران، ارزیابی پیگیر پیامدها و تدوین چارچوب اخلاقی و ایمنی، زمینه بهره گیری سنجیده از فناوری را فراهم می کند و می تواند به ارتقای کیفیت و پایداری نتایج یادگیری بینجامد. پیشنهادهای اجرایی شامل تقویت پشتیبانی فنی، طراحی یادگیری آمیخته، تامین دسترسی برای همه دانش آموزان و سنجش پیوسته کیفیت آموزش است.

کلیدواژه ها:

نوآوری فناورانه ، آموزش مدرسه ای ، روش های تدریس ، یادگیری دانش آموز ، توانمندسازی آموزگار