مروری بر نقش روایت درمانی و داستان پردازی در آموزش ارزش ها و درونی سازی اخلاقی در دوره ابتدایی

هدف پژوهش: هدف این مقاله مروری، بررسی کاربردهای روایت درمانی و داستان پردازی در آموزش ارزش ها و درونی سازی اخلاقی در دوره ابتدایی، تحلیل پیامدهای روانی-اجتماعی این رویکردها، و شناسایی چالش ها و محدودیت های اجرایی آن ها است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات مروری بوده و با بررسی و ترکیب نتایج مطالعات علمی، کتاب ها و گزارش های معتبر، تصویری جامع از ظرفیت ها و محدودیت های این روش ها ارائه می دهد. یافته های پژوهش: یافته ها نشان می دهند که روایت درمانی و قصه گویی با ایجاد فرصت بازنویسی تجربیات شخصی، همذات پنداری با شخصیت های داستانی و تجربه زیسته ارزش ها، موجب رشد اخلاقی، تقویت همدلی، افزایش مسئولیت پذیری، ارتقای مهارت های هیجانی و اجتماعی، و تقویت هویت اخلاقی و خودتنظیمی کودکان می شوند. همچنین، این رویکردها با تقویت مهارت های زبانی، تفکر انتقادی و توانایی حل مسئله، به رشد شناختی کودکان نیز کمک می کنند. با این حال، چالش هایی همچون محدودیت های زمانی، کمبود آموزش تخصصی معلمان، دشواری ارزیابی علمی و ضرورت بومی سازی محتوا همچنان وجود دارد. نتیجه گیری: نتیجه گیری پژوهش حاکی از آن است که ادغام روایت درمانی و داستان پردازی در برنامه های آموزشی، به ویژه با توجه به زمینه فرهنگی و فراهم سازی ابزارهای مناسب، می تواند مسیر موثری برای آموزش اخلاق و ارزش ها در دوره ابتدایی فراهم آورد. همچنین، این مطالعه پیشنهادهایی برای پژوهش های طولی، توسعه ابزارهای سنجش استاندارد، بومی سازی محتوا و توانمندسازی معلمان ارائه می دهد تا اثرگذاری این رویکردها در بافت آموزشی ارتقا یابد.

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، داستان پردازی ، آموزش ارزش ها ، درونی سازی اخلاقی ، دوره ابتدایی.