کاربرد هوش مصنوعی در آموزش تعاملی ادبیات فارسی و نقش آن در ارتقای یادگیری دانش آموزان

این پژوهش به بررسی کاربردهای هوش مصنوعی در آموزش تعاملی ادبیات فارسی و تاثیر آن بر ارتقای یادگیری دانش آموزان می پردازد. هدف پژوهش تشریح راهکارهایی است که به کمک الگوریتم های یادگیری و پردازش زبان طبیعی، فهم متن، تحلیل سبک و تولید خلاق را تقویت می کنند و تجربه یادگیری را با نیازهای فردی هماهنگ می سازند. روش تحقیق تحلیلی و توصیفی است و بر مطالعات کتابخانه ای و مرور منظم مقالات معتبر تکیه دارد. داده های گردآوری شده نشان می دهد استفاده از معلم یار هوشمند، پلتفرم های انطباقی، ارائه بازخورد فوری و فعالیت های مبتنی بر گفت وگو ی انسان و ماشین، دقت در خوانش نزدیک، عمق درک مفاهیم بلاغی و افزایش مشارکت دانش آموزان را بهبود می بخشد. همچنین اجرای سنجش تکوینی با تحلیل عملکردهای نوشتاری و شفاهی، مسیرهای یادگیری شخصی را دقیق تر می کند و به کاهش تفاوت های فردی کمک می رساند. در کنار مزایا، چالش هایی چون حفظ اصالت متن، سوگیری الگوریتمی و مراقبت از زبان معیار نیازمند سیاست گذاری آموزشی و توانمندسازی معلمان است. جمع بندی نتایج نشان می دهد پیاده سازی گام به گام چارچوب تعاملی و تلفیق آن با فعالیت های گروهی و پروژه محور می تواند به ارتقای پایدار سواد ادبی و انگیزش تحصیلی بینجامد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش تعاملی ، ادبیات فارسی ، پردازش زبان طبیعی ، یادگیری دانش آموزان