روان شناسی زبان و لکنت زبان و مشکلات آن

این مقاله با رویکرد تحلیلی–توصیفی و بر پایه منابع کتابخانه ای به تبیین روان شناسی زبان و تمرکز ویژه بر لکنت زبان می پردازد. ابتدا مفهوم زبان و ابعاد بین فرهنگی آن همراه با نقش عناصر غیرکلامی در ارتباط بررسی می شود، سپس تعریف لکنت، نشانه ها و گونه های آن تشریح می گردد. فرایند تشخیص و ارزیابی شامل مشاهده رفتاری، مصاحبه بالینی و آزمون های گفتاری توضیح داده می شود و پیامدهای اجتماعی، تحصیلی، شغلی و روان شناختی لکنت مانند اضطراب اجتماعی، کاهش اعتمادبه نفس و اجتناب از تعاملات تبیین می گردد. علل چندعاملی لکنت در پیوند با مولفه های ژنتیکی، عصبی، رشدی و محیطی طرح می شود و ناهمگونی بروز در گروه های سنی و جنسیتی با داده های شیوع گزارش می شود؛ حدود یک درصد در جمعیت عمومی، بروز گذرا در حدود پنج درصد کودکان و شیوع بالاتر در مردان. بخش مداخله ها ترکیبی از گفتاردرمانی (آرام سازی، کندسازی و اصلاح لحظه های لکنت)، رویکردهای شناختی–رفتاری، تمرین های تنفسی و حمایت خانواده و مدرسه را پوشش می دهد. مسائل اختصاصی کودکان، جوانان و بزرگسالان و نیز تاثیر لکنت بر روابط زناشویی و چالش های ناشی از تمسخر اجتماعی واکاوی می شود و بر نقش آموزش عمومی، گروه های حمایتی و محیط های پذیرنده در کاهش برچسب زنی و بهبود کیفیت زندگی تاکید می گردد. در پایان، چارچوبی کاربردی برای مدیریت لکنت در طول چرخه عمر پیشنهاد می شود که تلفیقی از مداخلات درمانی، راهبردهای مقابله ای و اصلاح بافت های ارتباطی است.

کلیدواژه ها:

لکنت زبان ، روان شناسی زبان ، ارزیابی گفتار ، گفتاردرمانی ، پیامدهای اجتماعی