راهبردهای مدیریت زمان و کاهش استرس در معلمان چندپایه شهرستان مهاباد: یک مطالعه کیفی

کلاس های چندپایه در مناطق روستایی ایران، به ویژه در شهرستان مهاباد، به دلیل محدودیت های منابع انسانی، زیرساختی، و بودجه ای، چالش های پیچیده ای را برای معلمان ایجاد می کنند. این پژوهش با هدف بررسی راهبردهای مدیریت زمان و کاهش استرس معلمان کلاس های چندپایه در مدارس ابتدایی روستایی مهاباد انجام شد. مطالعه با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی توصیفی کلایزی، تجارب زیسته ۱۲ معلم (۷ مرد و ۵ زن) با حداقل سه سال تجربه تدریس در کلاس های چندپایه را مورد کاوش قرار داد. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته و یادداشت های میدانی جمع آوری و با روش کلایزی تحلیل شدند. یافته ها سه مضمون اصلی را آشکار کرد: راهبردهای مدیریت زمان (برنامه ریزی منعطف، فعالیت های مشارکتی، اولویت بندی وظایف، استفاده از فناوری های دیجیتال، و مدیریت منابع محلی)، راهبردهای کاهش استرس (تکنیک های ذهن آگاهی، حمایت های اجتماعی، خودتنظیمی عاطفی، فعالیت های فراغتی، و معنویت)، و موانع اجرای راهبردها (کمبود آموزش های تخصصی، محدودیت های زیرساختی، فشار کاری بالا، چالش های فرهنگی-زبانی، و کمبود حمایت های سازمانی). نتایج نشان داد که معلمان با وجود محدودیت های متعدد، از خلاقیت و ابتکار برای مدیریت زمان و استرس استفاده می کنند، اما موانع ساختاری و محلی، اثربخشی این راهبردها را محدود می کنند. پیشنهادات شامل طراحی دوره های ضمن خدمت بومی سازی شده، توسعه زیرساخت های دیجیتال، ایجاد شبکه های حرفه ای برای معلمان، تقویت حمایت های سازمانی، و توجه به نیازهای فرهنگی-زبانی منطقه است. این مطالعه می تواند به سیاست گذاران آموزشی کمک کند تا با درک نیازهای معلمان چندپایه، برنامه های آموزشی موثرتری طراحی کنند، فرسودگی شغلی را کاهش دهند، و کیفیت آموزش در مناطق محروم را ارتقا دهند.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، کاهش استرس ، معلمان چندپایه ، کلاس های روستایی