بحران معنا در نسل جوان (جستجوی چراها)

این مقاله به واکاوی «بحران معنا» در نسل جوان می پردازد و می کوشد با رویکردی میان رشته ای، ابعاد فردی و ساختاری مسئله را روشن کند. هدف، تبیین چارچوبی است که سه مولفه ی معنا یعنی هدفمندی، انسجام روایی زندگی و احساس اهمیت اجتماعی را از یک سو، و فشارهای زمینه ای مانند نااطمینانی اقتصادی، مقایسه ی اجتماعی در فضای مجازی، گسست گفت وگوی بین نسلی و کاستی مهارت های زندگی را از سوی دیگر، در پیوندی علی نشان دهد. روش تحقیق به صورت تحلیلی–توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر انجام شده و با ترکیب دیدگاه های روان شناختی (امید و عاملیت)، جامعه شناختی (سرمایه ی اجتماعی و هنجارهای سیال) و فلسفه ی عملی، یک مدل مفهومی برای سنجش و مداخله پیشنهاد می کند. یافته ها نشان می دهد کاهش معنا عمدتا زمانی رخ می دهد که جوانان در چرخه ی هدف گذاری کوتاه مدت، روایت گری گسسته از خود، و مشارکت اجتماعی کم مایه گرفتار می شوند؛ در مقابل، امید واقع بینانه، عاملیت یادگیری شده، پیوندهای حمایتی و سواد رسانه ای انتقادی نقش میانجی و حفاظتی دارند. بر این اساس، بسته ای از مداخلات چندسطحی پیشنهاد می شود: برنامه های طراحی زندگی و یادگیری خدمت محور در مدرسه و دانشگاه، تقویت گفت وگوی معنادار خانواده–جوان، و سیاست های تشویقی برای مشارکت مدنی. نوآوری مقاله در ارائه ی شاخص های عملیاتی برای پایش سه مولفه ی معنا و نقشه ی راه اجرایی برای بازسازی معنا در زیست جهان جوانان است.

کلیدواژه ها:

بحران معنا ، جوانان ، هویت ، امید ، سرمایه ی اجتماعی ، سواد رسانه ای