اثربخشی آموزش مبتنی بر یادگیری اجتماعی-هیجانی بر توسعه مهارت های همدلی و کاهش پرخاشگری رابطه ای در دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان ملایر منطقه جوکار

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش مبتنی بر یادگیری اجتماعی-هیجانی بر توسعه مهارت های همدلی و کاهش پرخاشگری رابطه ای در دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان ملایر بود. پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه پنجم و ششم بود که با نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس همدلی کودکان و مقیاس پرخاشگری رابطه ای بود که از روایی و پایایی مناسبی برخوردار بودند. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و مانکوو تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش یادگیری اجتماعی _ هیجانی تاثیر معناداری بر افزایش همدلی و کاهش پرخاشگری رابطه ای دانش آموزان داشته است. یافته ها اهمیت استفاده از برنامه های آموزشی مبتنی بر یادگیری اجتماعی _ هیجانی در مدارس برای تقویت مهارت های اجتماعی و کنترل رفتارهای پرخاشگرانه را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری اجتماعی-هیجانی ، همدلی ، پرخاشگری رابطه ای ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزش مهارت های اجتماعی