پرورش هوش هیجانی دانش آموزان ابتدایی از طریق بازی

هدف این مقاله، بررسی نقش و مکانیسم بازی در پرورش هوش هیجانی دانش آموزان دوره ابتدایی است. هوش هیجانی به عنوان مجموعه ای از توانایی ها در شناسایی، درک، مدیریت و استفاده از هیجانات در خود و دیگران تعریف می شود که نقشی اساسی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی کودکان ایفا می کند. این مقاله با رویکردی کیفی و با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به تبیین این مسئله می پردازد که چگونه بازی، به عنوان بستری طبیعی و جذاب، امکان تمرین و نهادینه سازی مولفه های مختلف هوش هیجانی را فراهم می سازد. یافته ها حاکی از آن است که بازی های ساختاریافته و غیرساختاریافته، هر یک به شیوه ای منحصربه فرد، به کودکان فرصت می دهند تا احساسات خود را بازشناسی کنند، با هیجانات منفی در بسترهای امن مواجهه و آن ها را مدیریت نمایند، همدلی را در تعامل با همبازی ها تجربه کنند و مهارت های اجتماعی ضروری مانند گوش دادن، مذاکره و حل تعارض را بیاموزند. در نهایت، مقاله به ارائه راهکارهایی در سطوح کلان، میانی و خرد می پردازد تا نظام آموزشی بتواند از این پتانسیل ذاتی نهایت بهره را ببرد. بحث و نتیجه گیری بر یکپارچه سازی برنامه ریزی شده بازی در فرایند یادگیری به عنوان یک ضرورت تربیتی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، بازی ، دوره ابتدایی ، مهارت های اجتماعی ، یادگیری هیجانی ، برنامه درسی